Frans, over ,gehoor gesproken. Op het instituut wist ik nog dat je gehoorresten had, want je sprak meer dan gebaren en kon jou wel in de verte volgen. In jou tijd deden ze niets bij jou op het instituut zoals testen of zo, want de gehoorapparaten was in die tijd nog niet op de markt en bij Philips als eerste waren ze in voorbereiding, Ik kreeg in 1952/1953 als één van de eersten een nieuwe gehoorapparaat aangemeten samen met Joop Langenberg bij de K.N.O. arts in Den Bosch. Wij kregen op proef een gehoorapparaat dat toen een grootte had van de tegenwoordige iPad Samsung Galaxy, die je in de binnenzak moest stoppen en met een draad naar mijn ene oor met een enorme overdreven oorstukje. Je moest dat apparaat alleen tijdens de schooltijd gebruiken en niet daarbuiten, al luisterde ik toen veel naar de radio en dat mocht ook niet. Heel vaak moest ik met het apparaat spraakoefeningen doen achter mijn rug zonder elksar aan te kijken voor liplezen. Het apparaat bleef eigendom van het instituut en je mocht het niet mee naar huis nemen tijdens de vakantie's. Toen ik op de eeste uur dat apparaat op proef had tijdens de les, hoorde ik direct veel lawaai van schreeuwende kinderen op de speelplaats en keek vanuit het raam naar de lege jongens-speelplaats. Vreemd! Hoe kan dat? De broeder vertelde mij dat het van de meisjesspeelplaats kwam en ze hadden een andere speelkwartier als bij de jongens. Door een aantal lindebomen kon ik de meisjes niet zien en wel goed horen. In lange gangen maakten dienstmeisjes die op klompen liepen ook zoveel lawaai en het geluid van dat geklos galmden door de gangen heen. Je kon het van de ene eind naar de andere eind van de gang heel goed horen zelfs met enkele tussendeuren. Zoveel lawaai!!
Zoveel geluiden had ik nooit eerder gehoord maar wel iets wat zonder apparaat. In de avond kreeg ik wel hoofdpijn van en het gedraai in mijn hoofd. De komende tijd zal ik nog meer van vertellen over het gebruik van het gehoorapparaat.

Jan Jonkman - Wat je schreef daar heb je wel gelijk in, Maar ik schreef toch dat ik nu gelukkig samen ben met Charlotte. Over het gemis van mijn horende tijd is heel moeilijk te beschrijven, het was toen en nu. Van toen heb je gelijk, maar van nu heb je het zeker mis. Ik ben gelukkig.
Ik ben een paar jaar geleden bij een k.n.o. specialist geweest over mijn gehoor en Charlotte ging ook mee. Ik heb nog een klein beetje gehoorresten over die op het I.v.D. verwaarloosd werd. De specialist zei ook tegen mij dat ik gemakkelijk een I.C. kan krijgen, maar ik heb dat geweigerd om mijn leeftijd. dus zo is het.
Jan, je schreef ook dat het doveninstituut voor mij onbekend was, daar zou ik een grote NEEN voor moeten zeggen, al in de eerste klas van mijn horende tijd werd er gesproken en geleerd over de doofstommen in St. Michielsgestel!!! en wat ik toen later zou worden, nou misschien een onderwijzer en die weet dan haast altijd iets over de doven te vertellen net als mgr. J. van Eijndhoven, hij was een gewone jongen, priesterstudent, toen priester en later directeur van het I.v.D.. Zo te zien heb je het toch war mis. Er blijven verrassingen.

Frans, op de bovenstaande foto mooi om te zien hoe jong je was. Je schreef dat je de ,horende tijd'nog wel miste. Als je in de horende wereld was gebleven tot nu toe dan

* Hadden wij jou ook nooit gekend.

* Het doveninstituut was je onbekend

* Horende klasgenoten en vrienden.

* Geen grafische opleidingen gehad.

* Ambtenaar bij gemeente of rijk.

* Niet getrouwd met Charlotte.

* In bezit van een auto, Mercedes??

* Woont ergens anders in eigen huis.

* In luxe bejaardenhuis gezeten.

* Nooit gehoord van IVD-variatie.

* Een andere leven gehad.

Zal het misschien wel kloppen wat ik hierboven schreef of heb ik het misschien wel mis. Hadden wij elkaar ook geen contact gehad. Zolang je sinds je achtste jaar doof was geweest, hoeveel procent is jou doofheid gebleven? Heb je sinds je doofheid ook een gehoorapparaat gehad na schooltijd?
Je voelde toen tot je achtste jaar zeker gelukkiger dan je doofheid.
Tegenwoordig hebben ook veel doven I.P. achter het oor geplaatst en zou je dat ook genomen hebben of niet? Voor onze leeftijd van nu heb je daar helemaal geen zin meer aan.

Ja de rechtse ben ik en de linkse is mijn broer Henk (ov). Deze foto is gemaakt in een horende school in Wassenaar en wel in het jaar 1938. ik was toen nog niet doof. Een tijdje later kreeg ik de hersenvliesontsteking en ook de nekkramp, heb toen 8 dagen in coma gelegen. Toen ik in coma lag kwam de huisarts kijken en hij zei tegen mijn ouders dat het maar een griepje was!!! Toen ik weer bij kennis kwam had ik een heel boze bui, dat kwam omdat ik toen doof ben geworden. Dat geval is nu 74 jaar geleden. Ben nu gelukkig getrouwd met Charlotte Koolmees en we zijn deze maand 57 jaar bij elkaar. Eerlijk gezegd mis ik mijn horende tijd nog, was er maar in die tijd de ook dokters die mij konden helpen. maar ja........... Frans